wraz z najcenniejszym jego fragmentem – Obszarem Ochrony Ścisłej w odległości 1km od Wejmutki  gdzie wraz z licencjonowanym przewodnikiem można podziwiać uroki ostatniego na niżu Europejskim lasu o charakterze naturalnym, z całą mozaiką drzew w różnym stadium rozwoju: młodych, starych, martwych; charakterystyczną cechą Białowieskiego Parku Narodowego jest duża liczba martwego drewna, w obszarze ochrony ścisłej zajmuje ono około 25% masy wszystkich drzew. Dzięki rozkładowi martwych pni, do gleby wracają cenne substancje odżywcze, przywracające glebie żyzność. Ponadto, martwe drewno staje się domem dla niezliczonej ilości grzybów, bakterii i bezkręgowców. Wiele z nich to gatunki zagrożone wyginięciem, nie występujące nigdzie indziej w Europie.  Obszar Ochrony Ścisłej Białowieskiego Parku Narodowego w 1979 z racji dużego znaczenia dla kultury i dziedzictwa ludzkości, wpisano na prestiżową Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. W 1992 r. UNESCO rozszerzyło status obiektu dziedzictwa światowego na przylegający doń od wschodu fragment białoruskiego parku narodowego "Białowieżskaja Puszcza", podlegający ochronie ścisłej (4500 ha). W ten sposób powstał w Puszczy Białowieskiej jeden z siedmiu na świecie i trzech w Europie transgraniczny obiekt dziedzictwa światowego.