Białowieski Park Narodowy
wraz
z najcenniejszym jego fragmentem – Obszarem Ochrony Ścisłej w odległości 1km od
Wejmutki gdzie wraz z licencjonowanym przewodnikiem można podziwiać uroki
ostatniego na niżu Europejskim lasu o charakterze naturalnym, z całą mozaiką
drzew w różnym stadium rozwoju: młodych, starych, martwych; charakterystyczną
cechą Białowieskiego Parku Narodowego jest duża liczba martwego drewna, w
obszarze ochrony ścisłej zajmuje ono około 25% masy wszystkich drzew. Dzięki
rozkładowi martwych pni, do gleby wracają cenne substancje odżywcze,
przywracające glebie żyzność. Ponadto, martwe drewno staje się domem dla
niezliczonej ilości grzybów, bakterii i bezkręgowców. Wiele z nich to gatunki
zagrożone wyginięciem, nie występujące nigdzie indziej w Europie. Obszar
Ochrony Ścisłej Białowieskiego Parku Narodowego w 1979 z racji dużego znaczenia
dla kultury i dziedzictwa ludzkości, wpisano na prestiżową Listę Światowego
Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. W 1992 r. UNESCO rozszerzyło status obiektu
dziedzictwa światowego na przylegający doń od wschodu fragment białoruskiego
parku narodowego "Białowieżskaja Puszcza", podlegający ochronie ścisłej (4500
ha). W ten sposób powstał w Puszczy Białowieskiej jeden z siedmiu na świecie i
trzech w Europie transgraniczny obiekt dziedzictwa światowego.  |